آشنایی با زبان چینی

زبان کشور چین  تحت عنوان ماندارین (خن یو، پوتانگ خوآ، گویو) شناخته می‌شود. بالغ بر ۱/۳ میلیارد نفر در دنیا به این زبان صحبت می کنند و این مقدار تکلم یک زبان بیش از هر زبان دیگری در تمام دنیا است. ماندارین، زبان رسمی کشور چین و یکی از شش زبان رسمی مورد استفاده سازمان ملل (UN) می باشد. ماندارین در چین به عنوان زبان اصلی و معیار توسط دولت، رسانه‌ها و سیستم آموزشی مورد استفاده قرار می گیرد. علاوه براین، ماندارین تا میزان زیادی بر مبنای گویش شهر بیجینگ و برخی دیگر از گویش‌ های منطقه شمالی چین استوار است. زبان ‌های دیگری در چین وجود دارد که به آن زبان ها هم صحبت می کنند مهم ترین آنها شامل: یو (کانتونی)، شیانگ، گن، هاکا، مین و وو می باشد. این زبان های چینی هر چند که در مقابل یکدیگر قابل درک نیستند اما در طبقه ‌بندی گویش قرار می‌گیرند (اما بر این مبنا باید به عنوان یک زبان طبقه‌بندی شوند). البته این زبان‌ها به دلایل جامعه ‌شناختی و سیاسی در حوزه گویش قرار گرفته ‌اند در حالی که این گویش‌ ها به لحاظ تفاوت‌ های ریز و درشت بسیاری که دارند چندان برای یکدیگر قابل فهم نیستند. با قدس گشت همسفر شوید تا بیشتر با این زبان ها آشنا شوید.

دو مساله جالب

اولین مساله جالب این است که ماندارین و گویش‌های با عدم درک متقابل دارای یک سیستم نگارشی مشترک هستند که کاراکترهای چینی (نمادهای شناختی یا واژه‌ نگارها) در آنها دیده می ‌شوند. سیستم نگارشی زبان‌ های چینی دارای پس ‌زمینه فرهنگی مشترکی هستند که حکایت از این دارد که آنها گویش‌ های ماندارین، یعنی زبان رسمی هستند. همچنین کاراکترهای زبان چینی بر دو نوع مختلف سنتی و ساده ‌سازی مشتمل هستند. کاراکترهای ساده ‌سازی شده (با خطوط کمتر و ساده‌ تر) در زبان سرزمین اصلی چین و سنگاپور مورد استفاده قرار می‌ گیرند و کاراکتر‌های سنتی در استان تایوان، هنگ کنگ و ماکائو کاربرد دارند. یکی دیگر از مسائل جالب توجه این است که ماندارین (زبان رسمی چین) به خودی خود دارای انواع متفاوتی است. هر منطقه از چین سبک مخصوص خود را برای زبان ماندارین دارد.یعنی  در سبک های زبان ماندارین تفاوت‌هایی از نظر تلفظ و دستور زبان وجود دارد اما زبان رسمی بر مبنای گویش بیجینگ استوار است.

پین این، شکل انگلیسی زبان چینی

به منظور اینکه زبان چینی برای دنیای غرب قابل درک ‌تر باشد، کشور چین سیستم زبانی «پین ‌این» را تعریف کرده و توسعه داده است. سیستم پین‌ این از الفبا و تلفط غربی برای نوشتن و تلفن کلمات چینی بهره می‌ گیرد. خن یو، پوتانگ خوآ و گویو از نمونه ‌های سیستم پین ‌این می‌باشند. همه آنها در کنار هم به معنای ماندارین هستند. پوتانگ ‌خوآ در سرزمین اصلی چین کاربرد دارد. گویو در استان تایوان و هنگ کنگ و خن یو نیز در سنگاپور و مالزی تکلم می ‌شود.

نام‌های چینی (نام‌های محبوب چینی)

نام های چینی (زینگ مینگ در زبان چینی) در کشور چین و بین جامعه چینی سرتاسر دنیا مورد استفاده قرار می ‌گیرد. زینگ به معنام نام خانوادگی (نام فامیل) و مینگ به معنای اسم کوچک (نام شخص) می‌ باشد. در چین نام فامیل در ابتدا گذاشته می ‌شود و سپس نام کوچک بعد از آن قرار می‌ گیرد.

نام فامیل

نام فامیل معمولا شامل یک کارکاکتر (یا یک سیلاب) می ‌شود. اگر نام یک پسر و نفنگ و تبار او از خانواده زانگ باشد، چینی‌ها او را زانگ ونفنگ خطاب می‌کنند نه ونفنگ زانگ مگر در موارد استثنا که او در حال سفر به خارج از کشور باشد. زمانی که این پسر به سن بلوغ می‌رسد زانگ زیانشنگ نامیده می‌ شود (آقای زانگ در زبان انگلیسی).

۱۲ حقیقت جالب درباره زبان چینی که احتمالاً از آنها خبر نداشتید

زبان ماندارین چینی (Mandarin) در سراسر جهان توسط بیش از یک میلیارد نفر صحبت می شود که این موضوع آن را به پراستفاده ترین زبان جهان تبدیل کرده است. اما این تنها نکته ی جالب در مورد این زبان پیچیده و پراستفاده نیست و واقعیت های دیگری در مورد این زبان وجود دارد که دانستن آن ها خالی از لطف نخواهد بود. یادگیری زبان ماندرین در عین سادگی گرامر و کلمات به دلیل نداشتن الفبا و تعدد کاراکترها چالش برانگیز است.

برای آشنایی هرچه بیشتر با زبان چینی، به سرزمین شگفت انگیز چین سفر کنید . برای اطلاع از تور چین بر روی لینک زیر کلیک کنید.

قیمت تور چین 

در ادامه با 12 حقیقت جالب در باره ی  زبان ماندارین آشنا می شویم: 

۱- زبان ماندارین یکی از ۶ زبان رسمی سازمان ملل به حساب می آید.

زبان ماندارین همراه با زبان های انگلیسی، فرانسوی، روسی، عربی و اسپانیایی جزو ۶ زبان رسمی سازمان ملل به شمار می آیند.

۲- چه کشور هایی از این زبان استفاده می کنند؟

علاوه بر چین، کشورهایی مثل تایوان، اندونزی و سنگاپور نیز از زبان ماندرین استفاده می کنند. بیشترین جمعیت استفاده کننده از زبان ماندارین در کشور چین سکونت دارند زیرا ماندارین زبان رسمی کشور چین است و این کشور نیز بیشترین جمعیت را در جهان دارد. این زبان باستانی از قرن ۱۴ میلادی زبان رسمی کشور چین بوده است.

۳-  زبان ماندارین گرامری ساده دارد

گرامر زبان ماندارین در مقایسه با زبان های فرانسوی و انگیسی بسیار ساده است. در زبان ماندارین نیازی به مشخص کردن جنسیت وجود ندارد و وجه های جمع و مفرد نیز تفاوتی با هم نخواهند داشت. همچنین فعل های آن نیازی به صرف کردن نداشته و زمان های فعلی بسیار دشوار نیستند.

۴-  زبان ماندارین الفبا ندارد!

زبان ماندارین الفبا ندارد و از نمادهایی که به آن ها کاراکترهای چینی گفته می شود برای رساندن منظور استفاده می کند. این کاراکترها در واقع نمادهایی هستند که قدیمی ترین سیستم نوشتاری جهان به شمار می آیند. در حال حاضر در زبان چینی در حدود ۱۰٫۰۰۰ نماد وجود دارد و هر ساله بر تعداد این نمادها افزوده می شود.

۵- یادگیری زبان ماندارین باعث تقویت ذهن می شود!

بر اساس تحقیقات انجام گرفته، افرادی که زبان چینی ماندرین یاد می گیرند از هر دو نیمکره ی مغز خود برای این کار استفاده می کنند، درست عکس کسانی که برای یادگیری زبان انگلیسی تنها از نیمکره ی چپ مغز خود کمک می گیرند. برای تشخیص تفاوت بین کلمات چینی به هر دو نیمکره ی مغز نیاز هست زیرا طرز ادا کردن کلمات با معنای متفاوت در این زبان چنان شبیه است که فرد برای تشخیص تفاوت آن ها به همکاری هر دو نیمکره نیاز دارد.

۶- کلمات مربوط به اندازه و مقدار در زبان ماندارین بسیار پیچیده هستند

کلمات خاصی در مورد مقدار و اندازه در زبان چینی ماندارین وجود دارد که برای توصیف مقدار و اندازه ی اسم ها ادا می شوند. برای مثال اگر در این زبان بخواهید بگویید «شش بادکنک» باید از یک کلمه ی خاص به جای عدد ۶ استفاده کنید که با سیستم شمارش در زبان های دیگر کاملاً متفاوت است. به عبارت دیگر برای هر دسته ای از اشیاء و موجودات کلمات شمارشی جدایی وجود دارد که با هم متفاوت هستند.

۷- در زبان چینی سیستم نوشتاری رومی وجود دارد!

یک سیستم نوشتاری با الفبای رومی نیز در زبان چینی وجود دارد که به آن «Pinyin» گفته می شود.این شیوه ی نوشتاری در تشخیص تلفظ صداها بسیار مفید است.

۸- صوت های پیچیده زبان ماندرین 

زبان ماندارین ۴ نوع صوت دارد و به دلیل این تنوع هر کلمه ممکن است ۴ معنای متفاوت داشته باشد که بر اساس صوت ادا شده تشخیص داده می شوند. البته یک صوت پنجم نیز وجود دارد که به دلیل خنثی بودن اغلب به حساب نمی آید. در زبان ماندارین یک شعر معروف با عنوان «施氏食狮史 Shī shì shí shī shǐ» وجود دارد که به معنای «شاعر شیرخور (شیر درنده) در غار» است و ۱۲۰ کاراکتر دارد. جالب این که تمامی این کاراکترها تلفظی یکسان («shi» یا «شی») دارند.

۹- چرا ماندارین؟

شاید از خود بپرسید که چرا برای زبان چینی اسم «ماندارین» را انتخاب کرده اند. جالب این که بسیاری از چینی ها نیز علت این نامگذاری را نمی دانند. ماندارین در زبان انگلیسی به معنای «مقام رسمی امپراطوری چین» است. این اسم از واژه ی «mandarim» در زبان پرتغالی گرفته شده که از واژه ی «menteri» در زبان مالایی آمده و این واژه نیز به نوبه ی خود از واژه سانسکریت «mantrin» به معنای «وزیر یا مشاور» گرفته شده است.

۱۰- زبانی با سرعت رشد بالا 

مردم زیادی در سراسر جهان برای یادگیری این زبان علاقه نشان داده اند زیرا چین به دومین قدرت اقتصادی برتر جهان و برترین قدرت اقتصادی نیمکره ی شرقی زمین تبدیل شده است و دانستن زبان چینی به کسانی که در حوزه ی تجارت فعالیت دارند بسیار کمک خواهد کرد. از این رو بسیاری از مردم حتی از کشورهای غربی نیز به یادگیری زبان ماندرین روی آورده اند. در ایالات متحده نیز این زبان بعد از زبان اسپانیولی بیشترین متقاضی برای یادگیری را به خود اختصاص داده است.

۱۱- افراد مشهور به زبان ماندارین علاقه نشان می دهند

روز به روز بر تعداد افراد مشهوری که این زبان را یاد می گیرند اضافه می شود. اخیراً نیز مارک زاکربرگ، موسس و مدیر عامل فیسبوک، در حالی که با تعدادی از دانشجویان دانشگاه پکن به زبان چینی صحبت می کند دیده شده است. همچنین کوین رود، نخست وزیر سابق استرالیا و تیموتی گَیتنر، معاونت سابق وزارت خزانه داری ایالات متحده نیز چینی صحبت می کنند که نفر دوم در دانشگاه پکن تحصیل کرده است. حتی شاهزاده ویلیام نیز اخیراً مصاحبه ای به زبان ماندارین انجام داده و به زبان چینی برای شهروندان این کشور سال خوبی را آرزو می کند.

۱۲- زبانی  بسیار عجیب 

کاراکترهای زبان ماندارین را می توان از راست به چپ، چپ به راست و از بالا به پایین نیز نوشت.